Jak odróżnić jeden filtr od drugiego? Skąd mam wiedzieć, który filtr będzie odpowiedni do moich potrzeb?

Z takimi pytaniami przychodzą do nas użytkownicy domów z rekuperatorami.

I tu z pomocą przychodzi europejska norma EN779, która określa klasy filtracji oraz parametry, jakie poszczególne klasy powinny spełniać. Norma EN779 dzieli filtry powietrza na trzy kategorie: G (zgrubne), M (średnio-dokładne) oraz F (dokładne). Producenci materiałów filtracyjnych, aby móc posługiwać się odpowiednim oznaczeniem muszą w warunkach laboratoryjnych wykazać, że produkowane przez nich materiały zatrzymują co najmniej pewną (określoną przez normę) ilość zanieczyszczeń.

Poniższa tabela przedstawia skuteczność zatrzymywania zanieczyszczeń przez filtry poszczególnych klas.

Klasa G to filtry o podstawowych parametrach. Z powodzeniem filtrują podstawowe zanieczyszczenia jednak nie radzą sobie z pyłkami roślin, zarodnikami grzybów, drobnym pyłem, i co zarazem oczywiste – ze smogiem. Producenci rekuperatorów wykorzystują z tej klasy filtry G3 oraz G4.

Norma EN779 narzuca, aby do testowania skuteczności filtracji filtrów klasy G używać testowego pyłu ASHRAE o jasno określonym składzie. Pył ASHRAE w 72% składa się drobnego, mineralnego pyłu, w 23% z sadzy węglowej a w 5% z mielonych włókien bawełnianych — cząsteczki mają średnicę do około 80 μm (mikrometrów). Filtry klasy G3 powinny wychwycić średnio 80-90% testowego pyłu, a filtry klasy G4 – co najmniej 90%. Mierzona jest jednak tylko waga zatrzymywanych zanieczyszczeń co oznacza, że w tej klasie nie bada się zatrzymywania tych najmniejszych i najlżejszych zanieczyszczeń.

Klasa M to tzw. filtry średnio dokładane, poprzednio oznaczane za pomocą skrótów F5 i F6. Mają wysoką skuteczność w zatrzymywaniu podstawowych zanieczyszczeń, dobrze radzą sobie z pyłkami roślin i potrafią częściowo zatrzymać smog czy bakterie. Filtry tej klasy (zarówno M5 jak i M6) wykorzystywane są nieco rzadziej przez producentów rekuperatorów.

Norma EN779 narzuca, aby do testowania skuteczności filtracji filtrów klasy M używać nieco innej substancji — specjalnego aerozolu DEHS (aerozol polidyspersyjny sebacynianu dwuetyloheksylu) o jasno określonym składzie, którego cząsteczki mają średnicę 0,2-3 mikrometrów. Filtry klasy M5 powinny wychwycić średnio 40-60% cząsteczek o średnicy 0,4 μm, a filtry klasy G4 – 60-80% cząsteczek o tej średnicy.

Klasa F to filtry dokładne – i nie bez powodu tak się nazywają. Mają bardzo wysoką skuteczność w zatrzymywaniu praktycznie wszystkich zanieczyszczeń. Bardzo dobrze wychwytują pyłki roślin, zarodniki grzybów, smog, bakterie, a częściowo również – wirusy.

Producenci rekuperatorów wykorzystują powszechnie filtry klasy F7, i nieco rzadziej F9. Podobnie jak dla klasy M, norma EN779 narzuca, aby do testowania skuteczności filtracji filtrów klasy M używać nieco innej substancji – specjalnego aerozolu DEHS (aerozol polidyspersyjny sebacynianu dwuetyloheksylu) o jasno określonym składzie, którego cząsteczki mają średnicę 0,2-3 mikrometrów. Jednakże w odróżnieniu od filtrów klasy M badana jest również minimalna liczba zatrzymywanych zanieczyszczeń. I tak, filtry klasy F7 powinny wychwycić średnio 80-90% cząsteczek o średnicy 0,4 μm (minimalnie 35%) a filtry klasy F9 – średnio 95% cząsteczek o tej średnicy (minimalnie 75%).

Wybierz odpowiedni filtr do swojego rekuperatora. W ofercie posiadamy m.in. filtry do rekuperatorów Komfovent.